Fósturlandsins Freyjur til vinstri snúa

Hrafnaþing á þriðjudegi 6. mars.

 

Hagur Hafnarfjarðr hér á eftir, fólkið sem er að berjast gegn niðurrifsöflunum,sem hrópa nú um efnahagslega mengun í baráttu gegn stækkun álversins í traumsvík, er fyrir liggur að engin loftmengun verður af stækkuninni. Ingi B. Rútsson, framkvæmdastjóri hjá Stímir ehf og Jóhanna Fríða Dalkvist, bæði fyrrum starfsmenn í Straumsvík.

 

 Það virðist sem hafnfirðingar séu að vakna við vondan draum eftir að hafa gleypt áróður andstæðinganna hálf hráan. Þeir sem vilja hag bæjarins sem mestan og fjárhagsgrundvöll traustan eru farnir að taka til varnar, gegn gengdarlausum áróðri utanbæjarmanna,sem hafa hafnfirskar strengjabrúður á sínum snærum.

 

Stækkun álvers í Straumsvík er auðvitað ekki einkamál Hafnfirðinga, fólk alls staðar að á landinu starfar þar eða hefur viðskiptaleg tengsl með einum eða öðrum hætti.En nálægðin er Hafnfirðinga einna og þeirra að ákveða deiluskipulag og annað,sem tengist hugsanlegum framkvæmdum.

 

Takið eftir hugsanlegum framkvæmdum.Þegar litið er á heimsviðskipti eiga náttúrlega allir að sjá að samþykkt deiliskipulag þýðir ekki  sjálfkrafa að eigendur alcans ákveði að leggja fram milljarð dollara eða meiri til fjárfestinga á eyjunni bláu. En meira um það á eftir.

 

Komum hjónin frá London með Icelandairvélinna á miðnætti í gærkvöldi er 3 daga dvöl í höfuðborg breska heimsveldisins, sem ógnar nú gömlu nýlenduborginni New York á nær öllum sviðum tölfræðinnar. Þar snýst pólitíkin þessa daga hvorki um stóriðju né þjóðlendur heldur það hvort blair hafi selt hefðartignir fyrir lán innan gæsalappa til verkamannaflokksins og hvort það hafi verið klúður hjá blair að segjast ætla að hætta á þessu ári.

 

.Hann segir sjálfur að það hafi verið klúður.Annars var bresk pólitík að .því er mér fannst þessa fáu daga afar óspennandi og litlaus aldrei þessu vant enda mikil velsæld á þeirri eyju eins og okkar.

 

Langar að segja ykkur frá frábærum veitingastað,sem við löbbuðum fram á af hreinni tilviljun,sem heitir Maze við Grosvenortorg og ber nafn Gordons Ramsey,sem rekur eina 3ja michelin stjörnu veitingastaðin í london  undir eigin nafni.Þessi staður er innangengur frá Mariotthótelinu og býður upp á matargerð,sem er blanda af fransk- asískum hefðum.Það,sem er nástárlegt við þennan stað að hægt er að velja um hefðbundna skammtastærð eða smáskammtrétti.

 

 Við fengum okkur 8 slíka,sem voru kannski 3-4 munnbitar og upplifðum ævintýrilega matarnautn og skoluðum niður með kampavíni. Staðurinn, er afar nýtískulegur,en jafnfram hlýr og notalegur og mannaður frábæru, lipru þjónustufólki.Ég mæli sannarlega með þessum stað og verðlagið að auki afar hagstætt.Engin af réttunum,sem við pöntuðum náði 10 pundum.Ég fæ hreinlega vatn í munninn við tilhugsunina.Staðurinn heitir sem fyrr segir Maze við Grosvenor square, skáhalt á móti ameríska sendiráðinu..

 

Við endum svo helgardvölina á að fara á einn skemmtilegasta golfvöll,sem ég kem á Selsdon Park,sem er í Croydon skógivaxin perla,sem liðast eftir hólum og hæðum. Þar er aldagamalt og vinalegt hótel,sem var upphaflega hertogasetur og manni finnst eignlega, er maður horfir heim að því frá teig á þriðjubraut að maður sé kominn inn í ævintýralega bíómynd frá gömlum dögum og Hrói Höttur muni fyrr en varir geisast út úr skóginum með lögreglustjórann í nottingham á eftir sér. Völlurinn í ótrúlega góðu standi þrátt fyrir endalausar rigningar.

 

En að íslenskri pólitík. Enn einu sinni koma fósturlandsins freyjur okkur á óvart,að vísu sanna þær í leiðinni að konur eru konum verstar með því að yfirgefa stórvinkonu sína og fyrrum eftirlæti Ingibjörgu Sólrúnu í stórum hópum og hoppa uppí hjá Steingrími J Sigfússyni. Og svo eru þessar freyjur allar að fara til vinstri samkvæmt Capacent könnun.

 

Stjórmálafræðingurin í mér er óskaplega forvitinn. Hvernig snúast kvarnirnar í íslenskum konum,sem virðast ætla gerast kommúnistískar á tímum, sem þær, börnin þeirra og fjölskyldur hafa aldrei búið við betri lífskjör í sögu lýðveldisins.Er Steingrímur J svona oboðslega sexí?Eða er Ögmundur Jónasson að verða að plakatstrák Kannski Atli Gíslason trekki svona svakalega.Eða er allt í einu í tísku að verða vinstri grænn.Er Geir Haarde ekki nógu sexí, eða Árni Matt eða hvalveiðimaðurinn Einar Kristinn, að ekki sé minnst á Sturlu Böðvarsson eða yfirbloggarann Björn Bjarnason.Þorgerður Katrín er svo rósin á ráðherralistanum.

 

Valhallarbúar hljóta að vera æði hugsi þótt þeir megi svo sem vera þokkalega sáttir, en þetta setur stórskemtilegan blæ á komandi kosningabaráttu og flokkarnir vita þá allavega hvar á að bera niður í atkvæðaleit.